suasana suram skrg sgt terasa. sgt2 terasa. seawal pagi, sy melayankan markah2 pb dgn pam yang masih belum habis di key in. xtaula mana sleknya kali ni sgt lambat semuanya berjalan. pelatih dgn hal masing2 kat luar nu. tiba2 sy dpt panggilan kak ani. malunya rasa sbb niat sy nk kol kak ani dr hari ke hari tp xjadi2... tujuannya mmg nk maklumkan perpindahan sy tu je. malunya lagi bila kak ani dpt maklumat drpd org lain dan dia direct pada kita pula. arhhh malunya... tapi sy faham yg kak ani faham sy. terima kasih kak.
kak ani, sy pernah menangis kat dia. waktu tu sy terlalu muda utk jadi cikgu. sy pun bukan manusia yg kental mentalnya. sy mudah sgt terasa. mujur ada kak ani support sy. berbual dgn kak ani tadi mengusik hati sy. sedangkan dekat tak berjumpa, xbercakap lagikan da jauh?... bergenang air mata sy. hujung perbualan sy byk mendiamkan diri sbb xnk ada getar pada suara sy. akhirnya semua sy em kan aje. sy tau sgt kak ani. klu dia dgr tu, mesti dia pun banjir jugak. susah la klu kita bgtau kita nk pindah. tp klu xdibgtau, nnt lagi dimarah. em...
cepat2 sy kesat air mata. takut dilihat pelatih2. arini pun ari terakhir dengan diorang. diorang ckp kitorang last, cikgu pun last. sy senyum je... kak ila, iran garuda sy-jahat mulut aku- kata nnt rindu kat cikgu. em, yela~~~ sy tak ttau nk bls apa, nk ckp apa pada setiap pernyataan drpd mereka. apa reaksi yg sepatutnya? tp klu sepatutnya, baik ke? gembira ke? memalukan x?... mcm2 dalam fikiran sy skrg ni.
sy akur setiap yg bermula, ada akhirnya. setiap yg pertemuan ada perpisahan. dlm pahit ada manis dan sebaliknya. lumrah kitaran kehidupan sememangnya mcm tu. dariawal ini yg sy nk tp bukan ending yg mcm ni. dan sebagai manusia biasa sy tak mampu pilih ending yg mcm mana sy nk. sy akan rindukan semuanya. sy pernah terfikir bila kompem sy disuruh pindah. sy teringatkn muna. muna jiran sy. knp baru je knl muna da kena tinggalkan dia? ingatkan nk jadikan muna sebagai kawan tp ... tiba2 memori dulu2 semua dtg balik. sy ingat lagi 'bau' ari pertama sy masa sy dtg simpang renggam... sy ingat lagi reaksi org2 yg sambut kedatangan sy masa ari pertama sy. sy ingat lagi bila ayah kenalkan sy sbg along pada mereka. sy ingat. semuanya sy ingat tp nnt sy sedih. oh, sy xmampu nk teruskan lagi semuanya. sebak dlm dada.
pb dgn pam ada kat sebelah menunggu nk di key in. sampai jumpa lagi...
No comments:
Post a Comment
well, sila-silakanlah