:')

Assalammualaikum

sy xtau sampai bila hari sy yang suram ni, kelam, murung, x berwarna akan berlarutan. tapi, terima kasih untuk semua kata2 semangat bila sy asyik berfikiran negatif.

apa dah jadi dengan diri sy sebenarnya? sy dirasuk ke? ataupun memang perasaan sy yang mengatakan apalah nasib badan ni? seronok dengar adik2 ketawa sakansedang sy, da cakap sekali kena ulang balik. klu ini berterusan, mcm mana sy nk berdepan dgn org ramai? tuntutan kerja je dah mcm tu. tu baru berdepan, belum kata bercakap lagi...

klu dulu, sy xelok pun sy xpeduli kerana pada sy apalah sangat semua ni asalkan orang faham bila sy bercakap. tapi skrg, orang memang x faham bila sy ckp!!! Allahuakhbar...

skrg, sy xmampu nk menyanyi. memang, apa yg sy lalu ni belum berakhir.. sy xfaham kenapa kepala ni asyik nk fikir segala mcm yg negatif tentang keputusan yg sy sendiri da buat. bila sy baring, sy pandang siling satu suara kata mungkin ini masanya untuk mula suatu yg baru. satu suara lain kata, selambat ni baru nk mula?apa yg nk dimulakan dgn selambat ini? dulu, sebelum semua ni sy bersyukur sebab sy tau masih ada yg lebih kurang elok drpd sy. skrg ni pun sy xla teruk mana. mereka yg dulu kurang elok pun tetap kurang elok tapi sy lemah. sangat lemah. perasaan sy lemah. serba serbi lemah. akal skrg ni fikirnya nk yg negatif je... ,

tapi bila mengingatkan teman sebilik - xdalah sebilik sgt- bilik yg besar, banyak katilnya - kuat sy sekejap je. selebihnya? xtau mana pergi dah. sy melihat dia menulis. mengisi kekosongan masa yg ada mungkin. lama da dia kat sana. hampir sebulan ketika sy baru je 'check in' wad tu. sy pun ada byk masa terluang tp sy xda pen dan kertas, laptop sy, jauh sekali... keadaan dia lagilah dasyat drpd sy. nauzubillah... klu sy katakan tidur kat hospital xlena, tapi bila mak bgtau kulit dia disiat demi nk ditampal pada bahagian badan yg lain, masakan tidurnya juga boleh lena? patutlah bila sy tanya dia da mandi atau belum, dia tanya sy balik, mcm ni nk mandi mcm mana?...

mak pula, dia lemah bila anak2 dia lemah. maafkan along. along xda niat buat semua ni. along xsengaja...

-sy tulis ni bila sy da selamat sampai di rumah. sy sgt sedih petang tu. sy melayan perasaan sendiri. lepas sy rasa sedikit lega, baru tgn ni tergerak nk menulis. nk update blog awal, line internet x memuaskan pula. baru nilah berkesempatan. skrg, semuanya ok. sy boleh berckp. xpayah nk ulang2. sy lebih berkeyakinan skrg. sy da blh menyanyi. perkara yg paling sy suka. terima kasih keluarga. terima kasih Allah...

semarak Johor 2011

Assalammualaikum...

here, wajah2 kenangan :)

seronok x tengok diorang ni? klu yg tengok je pun seronok, lagilah yg diorang2 ni... memang beronok-ronok belaka ni... gambar ni diambil ketika pentas masih dlm proses nk cantik2 letak bunga2 dan para pokok. since esoknya da x terlibat, posing dulu sebelum balik...

seronok main benda. mcm terkena kejutan elektrik. klu ada buzz dia, garenti terkejut. masa main uji minda ni, adalah beberapa pengunjung yg tertarik tgk kitorang main. depa pun nk cuba juga... yg xcuba tu tgk jugak tapi tgk muka mcm nk try je. suh try, malu2 pulak... haih

muna khusyuk baca. muna baca apa ntah. tapi klu x baca pun mgkin tgk2 gambar. gerun tgk koleksi gambar2 masa zaman komunis2 ni. yg kena seksa, yg serah diri, yg khianat, suma ada. syukur kita da aman...

kak cha baca siap tunjuk2 lagi... hehehe

jaga kat mana? hahaha...

yelah, jaga pun jaga la...

malas nk cakap byk...

baru je lepas set up booth. 'seronok' tau? dgn panasnya. dgn hausnya... lalalala

sesi menunjuk2 kat orang cara melipat bunga ros daripada reben... tunjuk, jgn xtunjuk... :)

kak ros tgh tunjuk kat pelajar2 pratikal buat bunga ros. bunga ros ni kena jadikan bunga dulu baru boleh masuk lubang kain... cara bentuk dia mcm bentuk bunga ros guna straw. masih ingat zaman bunga straw?...

kak ros : jgn lilit kat jari suda...

diari hatiku

Assalammualaikum...

skrg sebenarnya late already tp xtau kenapa mata xnk mengantuk. tula dia, penangan vto. klu semlm tu xtido, start the next day mmg agak payah sikit la nk tido... badan pun mmg agak penat sebenarnya dengan melayankan baju nikah pida, baju brides maid lagi... hurm...

sebenarnya sy nk share kisah sy semasa verifikasi vto sy yg pertama. apa yg sy expect drpd program tu eh? sy mmg buat apa yg sepatutnya tp dalam menjalani tu semua ada sesuatu yg berlaku. keadaan x seperti sebelumnya. seperti ada sesuatu yg terhalang. seperti sy bukan diri sy. apa semua ni? perjumpaan utk beberapa hari ni mungkin hanya dihargai oleh org2 mcm sy, maisarah, kak adda dgn kak su? others? entahlah diorang tu. sy tertanya2 knp klu mereka boleh jd sampai mcm tu sekali? atau diorang mmg sebegitu?

tu semua bukanlah masalah sy sebenarnya tapi sy xboleh hentikan diri sy drpd terus memikirkan semua ni. sy sgt2 sygkan semua ni. sy sayangkan kenangan yg kita da create. kenapa seperti org asing?

hurm, sy xsengaja nk mengeluh tapi sy kepenatan. penat sgt2... sy nk berehat. esok, perjalanan sy jauh. dan seterusnya. byk yg sy nk kejarkan. move forward dear.

selamat malam :(

kisah kita

I used to think one day we'd tell the story of us,

How we met and the sparks flew instantly,

People would say, "They're the lucky ones."

I used to know my place was a spot next to you,

Now I'm searching the room for an empty seat,

'Cause lately I don't even know what page you're on.

Oh, a simple complication, Miscommunications lead to fall-out.

So many things that I wish you knew,

So many walls that I can't break through.

Now I'm standing alone in a crowded room and we're not speaking,

And I'm dying to know is it killing you like it's killing me, yeah?

I don't know what to say, since the twist of fate when it all broke down,

And the story of us looks a lot like a tragedy now.

Next chapter.

How'd we end up this way?

See me nervously pulling at my clothes and trying to look busy,

And you're doing your best to avoid me.

I'm starting to think one day I'll tell the story of us,

How I was losing my mind when I saw you here,

But you held your pride like you should've held me.

Oh, I'm scared to see the ending,

Why are we pretending this is nothing?

I'd tell you I miss you but I don't know how,

I've never heard silence quite this loud.

This is looking like a contest,

Of who can act like they care less,

But I liked it better when you were on my side.

The battle's in your hands now,

But I would lay my armor down If you said you'd rather love than fight.

So many things that you wished I knew,

But the story of us might be ending soon.

I don't know what to say, since the twist of fate when it all broke down,

And the story of us looks a lot like a tragedy now, now, now.

And we're not speaking,

And I'm dying to know is it killing you like it's killing me, yeah?

I don't know what to say, since the twist of fate 'cause we're going down,

And the story of us looks a lot like a tragedy now.

The end.

kisah dengan MT

Assalammualaikum...

hehe sy sangat seronok arini. sy seronok selepas sy siap present amali pagi td. rasa lega yg amat. masa minum pagi td, en bad bertanyakan sama ada semuanya ok atau tidak. sy jawab, tanya saja pada en nafsi. hehehe... melampaukan jawapan mcm tu? xsengajalah sy... gara2 terlalu excited. bila seawal pagi yg lepasnya beberapa orang sahajaa, mmg beberapa org tu lah yg mendapat perhatian. tapi jawapannya apa tau? da... belum... tu je... eden loga!!! jerit sy tadi tp cikgu usop kata rosak bahasa aku. hahaha :)

en bad offer pada sy sekali lagi berkenaan offer dia yg dulu. sy semakin teruja. entah apa yg en nasfi bgtau kat en bad pun xtaula sy. tp mmg sy betul2 nk joint mereka. sy xtau knp sy sgt2 teruja utk itu. tgknya mcm berjalan, ajar org, tanda2 kertas, mungkin nampak senang. tapi mungkin juga susah bila kita xtau apa disebalik semuanya itu. kita xberapa nk nampak bila kena tinggalkan keluarga jauh2 selama berminggu2 lamanya. bergerak kesana kesini. menjawab pertanyaan yg mencabar minda. dan sebagainya...

tapi bila mengenangkan yg assingment pun ntah apa-apa, perasaan yg dulu meluap2 jadi hambar je skrg ni. kerja yg semakin bertambah hampir membuatkan sy lupa antara cita-cita baru sy. terasa malu pulak kat muka sy ni. tapi xpala, buat je apa yg boleh dan termampu. usaha tetap usaha...

tiba2 en nasfi kata nk umumkan markah kita semua. masa present sy lebih 3 minit... xpala, 3 minit je. janji 'pelatih-pelatih' sy faham apa yg diorg kena buat! tu mmg prinsip sy. alhamdulillah bila usaha membuahkan hasil. thanx Allah, thanx maisarah. semuanya dipermudahkan. see... untunglah sy ada maisarah, tp maisarah, untung x dia ada sy? weeek... tapi series beb, biar sy bocor rahsia. kerja sy dipermudahkan Allah bila Allah hantar maisarah utk tolong dan teman sy. maisarah oh maisarah... xsangka awk ada kelebihan bercakap dengan air cond... ekekeke

bila disebutkan markah sy, jd malu pulak sy ni... usaha kena lebih lagi ni... ingat pesan en nasfi - banyak lagi nk kena buat tu cikgu~~~ yela, sy buat lepas sy siap entri sy ni ye... ahahaha... haih, wake upla za'imah. apa g awk nk? ingat pesak en kusyaimir, -pegang cita2 cikgu tu... jap lagi atau bila2 masa terdekat ni kena contact en nasfi untuk minta apa2 keperluan utk joint MT.

Gud luck for me :)

assalammualaikum...

sy suka menyanyi. pernah bila mana sy xdpt buat apa yg sy suka sgt nk buat. bila sapa2 tanya along da bgn ke? sorang lagi menjawab, ko xdgr dia da nyanyi2 dlm bilik air?... well skrg sy da blh buat balik benda tu... terima kasih :)

KEDUA SELEPAS PERTAMA

mr faizal tu ensem tau... erk, terima kasih mr faizal :)

menu minum petang sy. jemput makan... :)

bukan tgk apapun...

tgk langsir je... maklumla, mkn sorang2...

ahbohsang

ni sebenarnya salah cucuk. doktor ckp can not, can not.

nak jugak tgk dia cucuk tgn kita. skali tgk, jarum besaq baq ang. terus paling tempat lain! jarum besar satu, ada darah kawan dlm tu!!! pastu dia cucuk kat bwh sket. apa jd kat tempat salah tu? bengkak. sampai entri ni tulis xilang2 lagi...

ni sedang menikmati makanan hospital. syukurlah dpt makan...

semasa, sebelumnya bismillahhirrahmannirrahim...

selepas. kenyang. alhamdulillah lagi

agak2 tau xmakna sign tu? pagi2, bangun tido, da ada da... tension. lapo sgt masa ni... hurm...

persalinan yg disediakan. best tau pki baju ni. xketat. hehehe... sgt memberi ruang pada badan utk bernafas dan bergerak. sekaligus mengingatkan kita yg kita ni pesakit even xsakit mana pun. ada kelebihan bila sy pki ni. sy diberi byr dulu ketika shopping gula2 kat mini market hospital hahaha... perjalanan balik ke 'bilik' ada budak kecik cakap kat mak dia, dia xsakit pun! akak mmg jln laju la dik. melenggang ni bukan pesen akak...

apatu? sy pun xberapa pasti. masa ni sy tgh gemuruh, excited nk operate. sekali lagi...

hahaha... teeettt

ni mak sy! cik kiah. opsss, bukan her name is miskiah binti ghazali. ahaks... mak sampai sebelum sy diusung ke bilik bedah. ha, bedahlah sgt. hahaha...

ini selepas semuanya siap... sy xdpt nk tunjuk keadaan sebenarnya dan mana tempat yg sepatutnya. maaf ye?...

sekian dulu untuk album ni :)